In deze tijden waarin we ons zo makkelijk spiegelen aan anderen, is het verleidelijk om je te focussen op wat je collega of kennis bereikt heeft. Misschien zelfs op een mede-fietser. Maar waarom zou ik jaloers zijn?
Ik heb mijn deel aan inspanningen geleverd om te staan waar ik vandaag sta. In mijn beroep heb ik doelen behaald waarvan ik vroeger enkel kon dromenWaarom Afgunst Geen Plaats Verdient in Ons Leven
. Mijn werk, opofferingen en volharding hebben me gebracht tot waar ik tevreden kan zijn met wie ik ben en wat ik heb opgebouwd. Wat iemand anders verwezenlijkt, hoe indrukwekkend ook, doet niets af aan mijn eigen pad.
Afgunst kan vergif zijn. Het kan relaties onder druk zetten, vertrouwen doen wankelen en zelfs haat zaaien. Het is een gevoel dat vaak geworteld is in onzekerheid of het idee niet goed genoeg te zijn. Maar wie innerlijke rust vindt in zijn eigen prestaties en keuzes, heeft geen ruimte voor afgunst.
Ik ben ervan overtuigd dat het gezonder is om andermans succes te gunnen. Meer nog: het kan motiveren in plaats van frustreren. Misschien fietst mijn metgezel sneller of verder, maar ik besef dat mijn traject uniek is – met zijn eigen hoogte- en dieptepunten.
Daarom kies ik er bewust voor om afgunst te vermijden. Het brengt geen vreugde, geen vooruitgang, en zeker geen gemoedsrust. In plaats daarvan koester ik waardering – zowel voor mijn eigen reis als die van een ander.
